Shakespeare;

“Bütün dünya bir sahnedir”

Metaforunu pek çok eserinde vurgular,

“Nasıl Hoşunuza Giderse” adlı tiyatro oyununda;

Büyük Dük; “Görüyorsunuz mutsuz olan yalnızca bizler değiliz,

                    Bu uçsuz bucaksız evrensel tiyatro da

                   Bizim oynadığımızdan da acıklı sahneler var”

Jaques; “Bütün dünya bir sahnedir,

            Kadın erkek bütün insanlar da oyuncular,

           Her birinin giriş ve çıkış zamanları vardır”

         Her insan kısa ömrü içinde çeşitli roller oynar…”

Shakespeare’in “Bütün dünya bir sahnedir” deyişine karşılık Ben Johnson sorar;

“Eğer oyuncular temsil ediyorlarsa bütün evreni,

Nerede bulacağız oynadıkları oyunların seyircisini?”

Shakespeare’in bu soruya verdiği yanıt insanın hem eylemci hem de gözlemci yanını vurgular;

“Az ve çok ne görüyor ve ne yapıyorsak biz

Aynı zamanda hem oyuncu hem de seyirciyiz”

Shakespeare’in, “Venedik Taciri” eserinde;

Antonio; “Hayat herkesin belli bir rol oynadığı sahnedir.” der.

“Macbeth” adlı eserinde ise şu sözler yer alır;

Macbeth: “Yaşam dediğin nedir ki yürüyen bir gölge,

Bir zavallı kukla bu sahnede,

Bir saat baş sallayıp çıkıp gidecek

Sonra bir daha hiç görünmeyecek”

Dünyayı baştan sona bir sahne olarak imgeleyen Shakespeare yarattığı bu sahneye tüm yeryüzünü sığdırmaya çalışır (1)